انواع اتصالات آکاردئونی:
اتصالات آکاردئونی محوری
اتصالات آکاردئونی جانبی
اتصالات آکاردئونی زاویه ای
اتصالات آکاردئونی چندمنظوره
اتصالات آکاردئونی 4 گوش یا مستطیل
لرزه گیر های آکاردئونی از قسمت های زیر تشکیل شده اند:
بلوز: قسمت انعطاف پذیر اتصال آکاردئونی میباشد که قابلیت انجام انعطاف مورد نظر را دارد.
لوله: این قسمت هم از انعطاف بالایی برخوردا میباشد.
طوق: در اتصالات فلنجدار، طوق رابط بین فلنج و بلوز بوده و در اتصالات جوشی بصورت مستقیم به خط لوله متصل است.
فلنج: وظیفه اتصال لرزه گیر آکاردئونی به فلنج متقابل را بر عهده دارد.
غلاف داخلی: از حرکت سیال در درون پرچ ها جلوگیری و جریان را آرام می کند. در صورتی که سرعت سیال بالا باشد و از غلاف داخلی استفاده نشود، پدیده توربولانس جریان سیال در داخل لوله بوجود می آید، که موجب سر و صدا، افت فشار، سایش و افزایش دما می شود.
پایه روپوش: نگهدارنده روپوش است.
روپوش: جهت ایمن نگه داشتن بلوز از آسیب های ناشی از عوامل خارجی و یا پیشگیری از پاشیده شدن سیال در صورت نشت احتمالی از بلوز استفاده میشود.
میل مهار: از قطعاتی که دارای حرکات جنبی یا زاویه ایمیباشند، محافظت می کند، همچنین از جنبش ناگهانی قطعاتی که دارای حرکت محوری هستند، جلوگیری می کند.
پایه میل مهار: برای محافظت از میل مهار استفاده می شود.
رینگ تنظیم کننده: در مواردی که فشار بالا باشد، برای تقویت بلوز از این رینگ ها استفاده می شود. این قطعات علاوه بر تقویت، میزان حرارت پره ها را نیز تنظیم می کنند.
پایه رینگ: نگهدارنده رینگ های انتهایی است.
پایه لوله: نگدارنده صفحات لولا در قطعات لولایی و گاردانی می باشد.
لوله: اجازه حرکت زاویه ای را در یک صفحه، به قطعات لولایی و در تمامی جهات گاردانی می دهد.
لولا: صفحه ایست که قطعات گاردانی روی آن پین می شوند.
پین: در قطعات لولایی و گاردانی، در محل اتصال لولاها قرار میگیرد.